Een enkele keer gebeurt het. Een enkele keer gebeurt het dat ik registreer dat ik een goed geschreven verhaal lees, met zorg opgebouwd en met diverse, interessante thema’s. Dat ik merk dat ik waarschijnlijk heel erg van dat boek zou kunnen genieten. Maar dat het toch niet lukt. Dat het niet lukt om “eerlijk” te lezen, zonder vooringenomenheid en zonder de gedachten eigenlijk heel ergens anders te hebben. Die hindernissen hebben dit keer niets te maken met de roman zelf, maar alles met mijn eigen situatie. De roman die voor vandaag in de planning stond is “wie vlucht en wie blijft” van Elena Ferrante, uitgegeven bij de Wereldbibliotheek. Het is het derde deel van de zogenaamde Napolitaanse romans. In deze serie draait het om Lila en Elena, in hun verschillende levensfases.

Het aanbod om “wie vlucht en wie blijft” te mogen lezen kwam uit de boekenbloggersleesclub Een perfecte dag voor literatuur. Ik had al wel over de boeken van Ferrante gehoord, maar had nog nooit iets van haar gelezen. Enthousiast als altijd heb ik zelfs deel 1 en deel 2 bij mijn plaatselijke openbare bibliotheek geleend. Beide delen heb ik na afloop van de uitleentermijn weer ongelezen ingeleverd en in deel 3 ben ik nu slechts op pagina 156 van de 415. Ik ben vast van plan om het boek volledig uit te lezen, maar vandaag kan ik nog geen complete leeservaring melden. Ik zal uitleggen wat er aan de hand is.

De ondertitel van mijn blog is “lees- en leefblog”. De afgelopen periode (en zeer zeker ook de komende tijd) staat “leven” meer op de voorgrond dan “lezen”. Wij gaan namelijk op korte termijn (vóór 1 augustus) verhuizen naar de Noordoostpolder (we wonen nu in de buurt van Alkmaar) omdat we daar een prachtige locatie hebben gevonden voor het initiatief van mijn man (en ja, ook een beetje van mij) om de Dutch Food School te beginnen. Wij strijken neer in een voormalige boerderij op een flinke lap grond, waar wij een kookschool beginnen voor “binnen en buiten”. Binnen, in de voormalige koeienstal, komen fornuizen te staan en een lang werkblad langs één muur. Hier zullen workshops worden gegeven over bijvoorbeeld snijtechnieken, basisbereidingen, internationale keuken, technieken en materialen en dergelijke. Deze workshops gaan wij zeker niet allemaal zelf geven, wij zijn in contact met en verder op zoek naar geïnteresseerden om deze lessen te komen geven.
En op het buitenterrein gaan wij door met het geven van bbq-workshops, voor beginners die graag de basisbeginselen onder de knie willen krijgen maar ook voor meer ervaren bbq-ers. Het zal absoluut niet alleen maar over vlees gaan, want we willen graag steeds meer mensen laten kennismaken met de vele mogelijkheden om groente op een barbecue te bereiden.

Doelstelling van Dutch Food School is het bieden van een locatie om met elkaar te genieten van alles wat met het bereiden van eten te maken heeft en daarbij van elkaar te leren. Elke keuken, elke leefwijze kan aan bod komen. We willen een zo breed mogelijk aanbod hebben om het plezier in puur en echt voedsel te kunnen uitdragen.

Dus naast een privéverhuizing gaat onze tijd nu zitten in het voorbereiden van dit nieuwe bedrijf. Als jij mij persoonlijk kent, weet je misschien dat wij nog steeds te dealen hebben met een “gecompliceerde financiële situatie”, anders gezegd: we kunnen niet zomaar even een laatje opentrekken om alle gewenste investeringen in één keer te kunnen doen. Dus zitten we bijvoorbeeld te puzzelen op een crowdfunding-actie. Ontzettend leuk en leerzaam om mee bezig te zijn, maar het viel de laatste dagen nauwelijks te combineren met de broeierige Italiaanse achtergrond van “wie vlucht en wie blijft”.

Op een gegeven moment heb ik de knoop doorgehakt. Ik wilde deze roman niet even snel op hoog tempo doorakkeren, want ik ben er van overtuigd dat ik uiteindelijk meegesleurd zal worden in de levens van Elena en Lila, door de sfeer die de schrijfster neerzet met een concrete, bijna afgemeten schrijfstijl. Er zit een aantrekkelijke robuustheid en puurheid in haar taalgebruik en zinsopbouw. Ik heb dus besloten deze roman even op de reservebank te zetten tot het moment dat ik in mijn hoofd weer de rust heb gevonden om mij onder te dompelen in de roerige tijden van opstand, met strijd tussen aan de ene kant de communisten en aan de andere kant de fascisten, in sociale verhoudingen waar je nu steil van achterover slaat (hoe vrouwen worden bejegend en hoe die maatschappij nog doordrongen is van rangen en standen). Ik wil mijzelf het plezier van dit boek gunnen. Het spijt mij als ik iemand op dit moment teleurstel, maar ik heb er goede hoop op dat ik binnenkort een eerlijke en evenwichtige leeservaring kan beschrijven. Mijn dank gaat uit naar de Wereldbibliotheek voor het beschikbaar stellen van het leesexemplaar.

Ik kan mij voorstellen dat je nu toch ook wel eens iets meer over de inhoud van “wie vlucht en wie blijft” zou willen weten. Via deze link kom je op de verzamelpagina terecht waar je de linkjes naar de artikelen van mijn mede-bloggers kunt vinden.

Veel leesplezier!

theonlymrsjo

Als ik nu toch al zo lekker op stoom ben met reclame maken voor Dutch Food School, ga ik nog even door: ik zou het leuk vinden als je af en toe eens een kijkje nam op onze Facebook-pagina of op de website. Blijkbaar heb ik mijn man een beetje besmet met het blog-virus, want hij houdt nu wekelijks een blog bij om iedereen over de ontwikkelingen te informeren 🙂